Formularz VAT-27 - wszystko o deklaracji odwrotnego obciążenia

Formularz VAT-27 stanowił kluczowy dokument w polskim systemie podatkowym, służący do rozliczania transakcji krajowych w ramach procedury odwrotnego obciążenia. Choć jego obowiązywanie zostało zniesione w listopadzie 2019 roku, zrozumienie jego funkcjonowania pozostaje istotne dla przedsiębiorców, którzy prowadzili działalność gospodarczą w okresie jego obowiązywania. Deklaracja ta była niezbędnym elementem systemu kontroli podatkowej, umożliwiającym organom skarbowym weryfikację prawidłowości rozliczeń VAT w specyficznych kategoriach transakcji handlowych.

Procedura odwrotnego obciążenia, której dotyczył formularz VAT-27, stanowiła wyjątek od standardowych zasad rozliczania podatku od towarów i usług. W normalnych okolicznościach to sprzedawca jest zobowiązany do naliczenia, pobrania i odprowadzenia VAT do urzędu skarbowego. Jednak w przypadku określonych kategorii towarów i usług, wymienionych w specjalnych załącznikach do ustawy o VAT, obowiązek ten był przenoszony na nabywcę. Ta zmiana odpowiedzialności wymagała szczególnego nadzoru i kontroli, co realizowano właśnie poprzez system deklaracji VAT-27.

Czym była procedura odwrotnego obciążenia

Procedura odwrotnego obciążenia stanowiła mechanizm przeniesienia obowiązku rozliczenia podatku VAT z dostawcy na nabywcę towaru lub usługi. Ten nietypowy sposób rozliczania dotyczył ściśle określonych kategorii transakcji, które zostały wyszczególnione w odpowiednich załącznikach do ustawy o podatku od towarów i usług. Głównym celem wprowadzenia tej procedury było ograniczenie zjawiska oszustw podatkowych, szczególnie w branżach o wysokim ryzyku nadużyć.

Mechanizm odwrotnego obciążenia funkcjonował w oparciu o precyzyjnie określone warunki. Po pierwsze, transakcja musiała dotyczyć towarów lub usług wymienionych w załącznikach do ustawy o VAT. Po drugie, zarówno dostawca jak i nabywca musieli być czynnymi podatnikami VAT, co oznaczało, że ich sprzedaż nie mogła być zwolniona podmiotowo z podatku. Po trzecie, sama dostawa nie mogła podlegać zwolnieniu z VAT na podstawie innych przepisów ustawy.

Lista towarów objętych procedurą odwrotnego obciążenia obejmowała głównie produkty o wysokiej wartości i podatne na nadużycia:

• Metale szlachetne i wyroby z metali szlachetnych
• Złom metalowy i surowce wtórne
• Telefony komórkowe i urządzenia mobilne
• Konsole do gier i urządzenia elektroniczne
• Tablety i sprzęt komputerowy
• Niektóre produkty rolne i żywność

W przypadku usług, procedura dotyczyła głównie usług budowlano-montażowych, które stanowiły znaczącą część rynku usług B2B w Polsce.

Praktyczne funkcjonowanie procedury odwrotnego obciążenia wymagało od przedsiębiorców dostosowania swoich systemów księgowych oraz procesów fakturowania. Faktury wystawiane w ramach tej procedury musiały zawierać odpowiednią adnotację informującą o zastosowaniu mechanizmu odwrotnego obciążenia. Dodatkowo, zarówno sprzedawca jak i nabywca musieli prowadzić szczegółową ewidencję takich transakcji, co było niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji VAT-27.

Zastąpienie procedury mechanizmem split payment

Znacząca zmiana w polskim systemie podatkowym nastąpiła 1 listopada 2019 roku, kiedy to procedura odwrotnego obciążenia w transakcjach krajowych została zastąpiona obowiązkowym mechanizmem podzielonej płatności, znanym jako split payment. Ta transformacja miała na celu dalsze ograniczenie oszustw podatkowych przy jednoczesnym uproszczeniu procedur dla podatników.

Proces wdrożenia split payment

1. Przeprowadzenie analizy prawnej i przygotowanie przepisów wykonawczych
2. Opracowanie standardów technicznych dla sektora bankowego
3. Przygotowanie kampanii informacyjnej dla podatników
4. Testowanie systemów informatycznych i procedur płatności
5. Wdrożenie rozwiązań w bankach i instytucjach finansowych
6. Uruchomienie pełnej funkcjonalności mechanizmu split payment

Mechanizm podzielonej płatności wprowadził nowy sposób rozliczania transakcji, który nie wymagał już przenoszenia obowiązku podatkowego na nabywcę. Zamiast tego, nabywca dokonujący płatności za fakturę objętą split paymentem był zobowiązany do podzielenia kwoty na dwie części: wartość netto, która trafiała na standardowe konto bankowe dostawcy, oraz kwotę VAT, która była przekazywana bezpośrednio na specjalne konto VAT dostawcy.

Warunki zastosowania mechanizmu podzielonej płatności zostały precyzyjnie określone w przepisach. Pierwszym warunkiem była wysokość faktury brutto, która musiała wynosić co najmniej 15 000 złotych. Drugim warunkiem był przedmiot sprzedaży - transakcja musiała dotyczyć towarów lub usług wymienionych w załączniku numer 15 do ustawy o VAT. Trzecim warunkiem był status podatkowy sprzedawcy, który musiał być czynnym podatnikiem VAT.

Wprowadzenie split paymentu znacząco zmieniło sposób funkcjonowania przedsiębiorstw w obszarze rozliczeń podatkowych. Firmy musiały dostosować swoje systemy płatności oraz procesy księgowe do nowych wymagań. Banki również musiały wprowadzić odpowiednie rozwiązania techniczne umożliwiające automatyczne dzielenie płatności zgodnie z wymogami przepisów.

Przykład zastosowania split payment: Firma budowlana wystawiła fakturę na usługi remontowe o wartości 20 000 zł brutto (16 260 zł netto + 3 740 zł VAT). Nabywca dokonując płatności przelewem musiał podzielić ją na dwie części - 16 260 zł trafiło na standardowe konto firmy, a 3 740 zł zostało automatycznie przekazane na jej rachunek VAT.

Korzyści wynikające z wprowadzenia mechanizmu podzielonej płatności były wielorakie. Przede wszystkim, system ten zapewniał automatyczne zabezpieczenie środków przeznaczonych na podatek VAT, co znacząco ograniczało możliwości oszustw podatkowych. Dodatkowo, upraszczał on procedury dla podatników, eliminując konieczność stosowania skomplikowanej procedury odwrotnego obciążenia.

Zawartość i struktura deklaracji VAT-27

Formularz VAT-27 charakteryzował się przejrzystą strukturą, która umożliwiała systematyczne wykazywanie wszystkich transakcji krajowych rozliczanych mechanizmem odwrotnego obciążenia. Deklaracja została zaprojektowana w taki sposób, aby zapewnić organom podatkowym pełny obraz transakcji podlegających szczególnemu nadzorowi oraz ułatwić weryfikację prawidłowości rozliczeń VAT przez nabywców.

Podstawowe dane identyfikacyjne stanowiły fundament każdej deklaracji VAT-27. W przypadku podatników będących osobami prawnymi, wymagane było podanie pełnej nazwy podmiotu oraz numeru REGON. Dla podatników prowadzących działalność gospodarczą jako osoby fizyczne, konieczne było wskazanie imienia i nazwiska oraz daty urodzenia. Niezależnie od formy prawnej, każdy podatnik musiał podać swój numer identyfikacji podatkowej, który stanowił kluczowy element identyfikacyjny w systemie podatkowym.

Szczególnie istotną częścią deklaracji były dane dotyczące nabywców towarów i usług. Dla każdego nabywcy wymagane było podanie nazwy firmy lub imienia i nazwiska oraz numeru identyfikacji podatkowej. Te informacje umożliwiały organom skarbowym przeprowadzenie weryfikacji krzyżowej, polegającej na sprawdzeniu, czy nabywca prawidłowo rozliczył podatek należny od transakcji objętej procedurą odwrotnego obciążenia.

Kluczowym elementem deklaracji były dane liczbowe dotyczące wartości dostaw. Podatnik był zobowiązany do wykazania łącznej wartości dostaw towarów oraz świadczonych usług w odniesieniu do poszczególnych nabywców. Wartości te musiały być przedstawione w sposób umożliwiający jednoznaczną identyfikację wysokości transakcji objętych procedurą odwrotnego obciążenia w danym okresie rozliczeniowym.

Struktura formularza została zaprojektowana z myślą o elektronicznym składaniu deklaracji. Wszystkie pola były oznaczone w sposób umożliwiający automatyczne przetwarzanie danych przez systemy informatyczne organów podatkowych. To rozwiązanie znacząco przyspieszało proces weryfikacji deklaracji oraz umożliwiało szybkie wykrywanie ewentualnych nieprawidłowości w rozliczeniach.

Warunki i terminy składania deklaracji VAT-27

Obowiązek składania deklaracji VAT-27 był ściśle powiązany z charakterem prowadzonych transakcji oraz statusem podatkowym uczestników obrotu. Nie wszyscy podatnicy byli zobowiązani do składania tej deklaracji - obowiązek dotyczył wyłącznie tych, którzy dokonywali dostaw towarów lub świadczyli usługi objęte mechanizmem odwrotnego obciążenia zgodnie z przepisami ustawy o VAT.

Warunki powstania obowiązku składania deklaracji

1. Dokonanie dostawy towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT
2. Świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy o VAT
3. Posiadanie statusu czynnego podatnika VAT przez dostawcę
4. Posiadanie statusu czynnego podatnika VAT przez nabywcę
5. Brak zwolnienia transakcji z VAT na podstawie innych przepisów
6. Wystpienie transakcji w okresie obowiązywania procedury (do października 2019)

Podstawowym warunkiem powstania obowiązku była dostawa towarów wymienionych w załączniku numer 11 do ustawy o VAT. Załącznik ten zawierał szczegółową listę produktów, dla których zastosowanie znajdowała procedura odwrotnego obciążenia. Jednak samo znalezienie się towaru na liście nie było wystarczające - musiały być spełnione dodatkowe warunki dotyczące stron transakcji.

Pierwszy z dodatkowych warunków dotyczył statusu dostawcy. Podatnik dokonujący dostawy musiał być czynnym podatnikiem VAT, co oznaczało, że jego sprzedaż nie mogła być zwolniona podmiotowo z podatku od towarów i usług. Ten wymóg zapewniał, że procedura odwrotnego obciążenia była stosowana wyłącznie w relacjach między profesjonalnymi uczestnikami rynku.

Drugi warunek odnosił się do nabywcy, który również musiał posiadać status czynnego podatnika VAT. Oznaczało to, że transakcje z podmiotami zwolnionymi podmiotowo z VAT nie podlegały procedurze odwrotnego obciążenia, a tym samym nie wymagały zgłaszania na formularzu VAT-27.

Analogiczne warunki obowiązywały w przypadku świadczenia usług wymienionych w załączniku numer 14 do ustawy o VAT. Różnica polegała na tym, że w przypadku usług nie było dodatkowego wymogu dotyczącego zwolnień z VAT, co upraszczało ocenę obowiązku składania deklaracji.

Terminy składania deklaracji VAT-27 były ściśle określone i nie podlegały negocjacjom. Podatnicy byli zobowiązani do składania krajowych informacji podsumowujących za okresy miesięczne, niezależnie od tego, jaki okres rozliczeniowy stosowali w przypadku standardowych deklaracji VAT. Termin składania wynosił do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła transakcja podlegająca zgłoszeniu.

Elektroniczna forma składania deklaracji była jedyną dopuszczalną metodą przekazywania informacji organom podatkowym. Wymagało to od podatników dostępu do odpowiednich systemów teleinformatycznych oraz znajomości procedur elektronicznego składania dokumentów. Brak możliwości złożenia deklaracji w formie papierowej miał na celu przyspieszenie procesów weryfikacji oraz ograniczenie kosztów administracyjnych.

Przykładowo, jeśli przedsiębiorca dokonał w marcu 2019 roku dostawy złomu metalowego innemu czynnemu podatnikowi VAT, był zobowiązany do złożenia deklaracji VAT-27 za marzec do 25 kwietnia 2019 roku. Niezłożenie deklaracji w terminie mogło skutkować nałożeniem sankcji podatkowych, niezależnie od prawidłowości rozliczenia podatku przez nabywcę.

Znaczenie kontrolne deklaracji VAT-27

Deklaracja VAT-27 pełniła kluczową rolę w systemie kontroli podatkowej, umożliwiając organom skarbowym skuteczne monitorowanie transakcji objętych procedurą odwrotnego obciążenia. Głównym celem tego instrumentu kontrolnego była weryfikacja, czy nabywcy towarów i usług prawidłowo wywiązywali się z obowiązku rozliczenia podatku należnego od dokonywanych zakupów.

System kontroli oparty na deklaracjach VAT-27 funkcjonował w oparciu o zasadę weryfikacji krzyżowej. Organy podatkowe porównywały informacje zawarte w deklaracjach składanych przez dostawców z danymi wykazywanymi przez nabywców w ich standardowych deklaracjach VAT. Rozbieżności między tymi źródłami informacji mogły wskazywać na nieprawidłowości w rozliczeniach podatkowych i stanowiły podstawę do wszczęcia postępowań kontrolnych.

Mechanizmy kontrolne wykorzystujące deklaracje VAT-27

1. Weryfikacja krzyżowa danych między dostawcami a nabywcami
2. Analiza terminowości składania deklaracji przez wszystkie strony transakcji
3. Monitorowanie nietypowych wzorców transakcyjnych w poszczególnych branżach
4. Identyfikacja podmiotów o wątpliwej wiarygodności podatkowej
5. Kontrola zgodności wartości transakcji wykazywanych przez różne strony
6. Wykrywanie prób uchylania się od obowiązków podatkowych

Szczególnie istotne było monitorowanie terminowości składania deklaracji przez nabywców. Jeśli dostawca wykazał w deklaracji VAT-27 transakcję z określonym nabywcą, a ten nie rozliczył odpowiednio podatku w swojej deklaracji VAT, organy podatkowe mogły szybko zidentyfikować potencjalne uchybienie i podjąć odpowiednie działania.

Analiza danych z deklaracji VAT-27 umożliwiała również identyfikację nietypowych wzorców transakcyjnych, które mogły wskazywać na próby oszustw podatkowych. Nagłe zwiększenie obrotów, transakcje o nietypowych wartościach czy handel z podmiotami o wątpliwej wiarygodności podatkowej - wszystkie te sygnały mogły być wykryte dzięki systematycznej analizie składanych deklaracji.

Procedury kontrolne związane z deklaracjami VAT-27 obejmowały nie tylko weryfikację danych liczbowych, ale także sprawdzanie formalnej poprawności składanych dokumentów. Organy podatkowe zwracały uwagę na terminowość składania deklaracji, kompletność wykazywanych informacji oraz zgodność z wymogami formalnymi określonymi w przepisach.

Konsekwencje nieprawidłowości wykrytych w wyniku analizy deklaracji VAT-27 mogły być różnorodne. W przypadku stwierdzenia błędów formalnych, podatnicy byli wzywani do złożenia korekt deklaracji. Gdy wykryte zostały poważniejsze nieprawidłowości, organy podatkowe mogły wszcząć postępowania kontrolne lub postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe.

Efektywność systemu kontroli była również wspierana przez możliwość szybkiego reagowania na zidentyfikowane zagrożenia. Jeśli analiza deklaracji VAT-27 wskazywała na systematyczne nieprawidłowości w określonej branży lub regionie, organy podatkowe mogły skoncentrować swoje działania kontrolne na tych obszarach, co zwiększało skuteczność całego systemu nadzoru podatkowego.

Przechodzenie na nowy system rozliczeń

Proces przejścia z systemu opartego na deklaracjach VAT-27 i procedurze odwrotnego obciążenia na mechanizm podzielonej płatności wymagał kompleksowego przygotowania zarówno ze strony organów podatkowych, jak i podatników. Transformacja ta miała fundamentalne znaczenie dla funkcjonowania polskiego systemu podatkowego i wymagała dostosowania licznych procesów biznesowych.

Etapy przygotowania do wdrożenia split payment

1. Analiza prawna i przygotowanie projektu zmian legislacyjnych
2. Konsultacje publiczne z przedstawicielami biznesu i organizacji branżowych
3. Opracowanie wytycznych technicznych dla sektora bankowego
4. Przeprowadzenie kampanii informacyjnej skierowanej do podatników
5. Testowanie rozwiązań informatycznych w środowisku produkcyjnym
6. Wdrożenie mechanizmu split payment i monitorowanie jego funkcjonowania

Okres przygotowawczy przed wprowadzeniem split paymentu charakteryzował się intensywnymi działaniami edukacyjnymi i informacyjnymi. Organy podatkowe prowadziły szerokie kampanie informacyjne, mające na celu przygotowanie przedsiębiorców do nadchodzących zmian. Organizowane były konferencje, seminaria oraz szkolenia, podczas których przedstawiano szczegóły nowego mechanizmu oraz praktyczne aspekty jego implementacji.

Przedsiębiorcy musieli przygotować się do zmian na wielu płaszczyznach. Pierwszą z nich była konieczność dostosowania systemów informatycznych i księgowych do nowych wymogów. Oprogramowanie księgowe musiało zostać zaktualizowane tak, aby umożliwiało prawidłowe oznaczanie faktur podlegających split paymentowi oraz generowanie odpowiednich adnotacji na dokumentach sprzedaży.

Druga płaszczyzna dotyczyła procesów płatniczych. Firmy musiały nawiązać współpracę z bankami oferującymi usługi split paymentu oraz dostosować swoje procedury płatności do nowych wymogów. Oznaczało to konieczność przeszkolenia pracowników odpowiedzialnych za rozliczenia finansowe oraz wdrożenia nowych procedur kontroli płatności.

Sektor bankowy odegrał kluczową rolę w procesie transformacji. Banki musiały opracować i wdrożyć nowe rozwiązania techniczne umożliwiające automatyczne dzielenie płatności zgodnie z wymogami split paymentu. Wymagało to znaczących inwestycji w systemy informatyczne oraz przygotowania odpowiednich procedur obsługi klientów.

Wyzwania związane z przejściem na nowy system nie ograniczały się wyłącznie do aspektów technicznych. Przedsiębiorcy musieli również dostosować swoje procesy zarządzania płynnością finansową do nowych realiów. Mechanizm podzielonej płatności oznaczał, że część środków z tytułu sprzedaży była automatycznie blokowana na koncie VAT, co mogło wpływać na zarządzanie przepływami pieniężnymi.

Monitoring skuteczności nowego systemu rozpoczął się niemal natychmiast po jego wprowadzeniu. Organy podatkowe śledziły wskaźniki stosowania split paymentu, analizowały zgłaszane problemy oraz zbierały informacje zwrotne od podatników. Te dane były wykorzystywane do dalszego doskonalenia mechanizmu oraz rozwiązywania problemów implementacyjnych.

Działania przygotowawcze obejmowały również:

• Dostosowanie systemów księgowych do nowych wymogów prawnych
• Przeszkolenie pracowników w zakresie procedur split paymentu
• Nawiązanie współpracy z bankami oferującymi usługi podzielonej płatności
• Aktualizację wzorów faktur i dokumentów sprzedażowych
• Wdrożenie nowych procedur kontroli płatności i rozliczeń
• Dostosowanie procesów zarządzania płynnością finansową

Wpływ na praktykę gospodarczą

Wprowadzenie i późniejsze zniesienie systemu deklaracji VAT-27 oraz procedury odwrotnego obciążenia wywarło znaczący wpływ na praktykę gospodarczą polskich przedsiębiorstw. Zmiany te szczególnie dotknęły branże, w których handel towarami objętymi tą procedurą stanowił istotną część działalności gospodarczej.

Branża metalurgiczna i handel złomem metalowym były jednymi z najbardziej dotkniętych przez wprowadzenie procedury odwrotnego obciążenia. Przedsiębiorcy działający w tym sektorze musieli całkowicie przeorganizować swoje procesy księgowe oraz systemy kontroli wewnętrznej. Szczególnie skomplikowane okazało się zarządzanie transakcjami z wieloma kontrahentami, z których każdy wymagał oddzielnego traktowania w zależności od swojego statusu podatkowego.

Sektor technologii informatycznej, obejmujący handel telefonami komórkowymi, tabletami oraz konsolami do gier, również doświadczył znaczących zmian. Firmy działające w tej branży charakteryzowały się zazwyczaj wysokimi obrotami i dużą liczbą transakcji, co oznaczało konieczność składania obszernych deklaracji VAT-27 zawierających setki pozycji dotyczących różnych kontrahentów.

Branża budowlana, w której procedura odwrotnego obciążenia dotyczyła usług budowlano-montażowych, stanęła przed wyzwaniem rozróżnienia między różnymi rodzajami świadczonych usług. Nie wszystkie usługi budowlane podlegały tej procedurze, co wymagało szczegółowej analizy każdej transakcji oraz prowadzenia rozdzielnej ewidencji różnych kategorii usług.

Pozytywne i negatywne skutki dla różnych sektorów gospodarki

Pozytywne aspekty wprowadzenia procedury odwrotnego obciążenia obejmowały zwiększenie transparentności obrotu w branżach o wysokim ryzyku oszustw podatkowych. Przedsiębiorcy prowadzący uczciwe transakcje zyskali pewność, że ich konkurenci również podlegają skutecznej kontroli podatkowej, co przyczyniło się do wyrównania warunków konkurencji na rynku.

Automatyzacja procesów związanych z deklaracjami VAT-27 stała się koniecznością dla firm o dużych obrotach. Manualne wypełnianie deklaracji zawierających dziesiątki lub setki pozycji było praktycznie niemożliwe, co zmusiło przedsiębiorców do inwestycji w zaawansowane systemy informatyczne. Te inwestycje przyniosły jednak długoterminowe korzyści w postaci lepszej organizacji procesów księgowych.

Sektor usług księgowych doświadczył zwiększonego popytu na specjalistyczne usługi związane z obsługą procedury odwrotnego obciążenia. Biura rachunkowe musiały przeszkolić swoich pracowników oraz dostosować swoje procedury do nowych wymogów. Jednocześnie powstały nowe możliwości biznesowe związane z doradztwem podatkowym w tym obszarze.

Przykład wpływu na praktykę: Średnia firma handlująca złomem metalowym, która wcześniej składała tylko miesięczne deklaracje VAT, musiała wdrożyć dodatkowe procesy związane z ewidencjonowaniem każdej transakcji objętej procedurą odwrotnego obciążenia, weryfikacją statusu podatkowego kontrahentów oraz terminowym składaniem deklaracji VAT-27. Oznaczało to zwiększenie nakładów pracy działu księgowego o około 20-30%.

Najczęstsze pytania

Nie, formularz VAT-27 nie jest już aktualny. Obowiązek składania tej deklaracji został zniesiony z dniem 1 listopada 2019 roku wraz z likwidacją procedury odwrotnego obciążenia w transakcjach krajowych. Ostatnią deklarację VAT-27 należało złożyć za październik 2019 roku do 25 listopada 2019 roku.

Formularz VAT-27 został zastąpiony obowiązkowym mechanizmem podzielonej płatności, znanym jako split payment. Ten nowy system nie wymaga składania odrębnych deklaracji, ale zobowiązuje do dzielenia płatności na część netto i VAT przy transakcjach o wartości co najmniej 15 000 złotych brutto dotyczących towarów i usług z załącznika numer 15 do ustawy o VAT.

Deklaracja VAT-27 dotyczyła towarów wymienionych w załączniku numer 11 do ustawy o VAT oraz usług z załącznika numer 14. Oba załączniki zostały uchylone wraz ze zniesieniem procedury odwrotnego obciążenia. Obecnie analogiczne kategorie towarów i usług są objęte obowiązkowym split paymentem zgodnie z załącznikiem numer 15 do ustawy o VAT.

Deklarację VAT-27 należało składać wyłącznie w formie elektronicznej za okresy miesięczne. Termin składania wynosił do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła transakcja podlegająca zgłoszeniu. Nie było możliwości składania tej deklaracji w formie papierowej.

Procedura odwrotnego obciążenia została zniesiona wyłącznie w transakcjach krajowych. Nadal obowiązuje w przypadku niektórych transakcji wewnątrzwspólnotowych, gdzie podatnicy są zobowiązani do składania innych deklaracji podsumowujących. W transakcjach krajowych została zastąpiona mechanizmem split payment.

Niezłożenie deklaracji VAT-27 w przewidzianym terminie skutkowało nałożeniem sankcji podatkowych zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej. Dodatkowo, brak deklaracji utrudniał organom podatkowym weryfikację prawidłowości rozliczeń VAT przez nabywców, co mogło prowadzić do wszczęcia postępowań kontrolnych wobec wszystkich uczestników transakcji.